Lobke kijkt met veel plezier terug op haar ervaringen tijdens de drie Olympische Spelen waar ze aan meedeed. Maar nadat haar dochter haar nog één keer had zien presteren in Tokio vond ze het tijd voor haar ‘tweede leven’. ‘Mijn ouders hebben me ook altijd gesteund in het najagen van mijn dromen. Ik vond het mooi om dit op deze manier nog aan mijn toen achtjarige dochter te kunnen meegeven. Ik had het al eerder willen stoppen, vóór die laatste keer in Tokio. Ik had een kindje gekregen en was aan het bedenken wat ik de komende tien jaar zou gaan doen. Ik was nog redelijk fit en dacht: hier kan ik over een aantal jaren, gezien mijn leeftijd, geen ja meer op zeggen. Uiteindelijk heb ik de laatste Spelen heel anders beleefd dan de eerste twee. Door al mijn ervaring wist ik goed wat er wel en niet nodig was om te kunnen presteren. Zo heb ik er de laatste keer veel meer van kunnen genieten en heb ik mezelf beter leren kennen. Ik was elf jaar ouder dan mijn stuurvrouw en was me bewust van de kwaliteiten die me hebben gevormd.
Ondanks dat Pieter het gevoel van water op zijn lijf nog steeds fijn vindt en graag de zee in gaat, is zwemmen niet meer aan hem besteed. Het is geen recreatieve sport voor hem. Het zwemmen op hoog niveau zit in zijn systeem; hij kan niet anders. Daarbij kan hij het zwemmen nergens anoniem doen. Wel deed hij onlangs mee aan de Amsterdam City Swim. Dat is één keer pers jaar en dient een goed doel. Pieter kan het wel iedereen aanraden: zwemmen is een technische sport, meditatief en je traint je hele lichaam ermee. Toen hij stopte, moest hij zichzelf opnieuw uitvinden: ‘Ik had veertien puntjes geneeskunde en een paar medailles. Je hebt dus een cv van niks. Als sporter weet je dat je een aantal jaren op hoog niveau kunt acteren. Daarna moet je weer aan de bak. En dan voel je je naakt. Gelukkig ben je méér dan een medaille. Ook al stop je met topsport, je bent nog steeds een goed, leuk mens. Belangrijk is dat je adaptief vermogen hebt: als je nieuwsgierig en leergierig blijft, ben je in staat om je aan te passen aan nieuwe omstandigheden.’ Lobke knikt en vertelt: ‘In 2018 heb ik al het traject opgepakt met de Sportmaatschappij om te achterhalen wat me zou passen na mijn topsportcarrière. Waar liggen mijn drijfveren? Waar krijg ik energie van? Als ik iets voor de rest van mijn leven wil doen moet ik daarnaar terug. Na 2021 wilde ik mijn netwerk benutten. Ik wilde iets terugdoen voor de maatschappij en voor alle sporters die óók een carrière in de sport ambiëren. Zo kwam ik met Nederlandse Loterij in contact. Er lag al een leuke link door mijn eigen contact met sponsoren. En ik had affiniteit met commercie.’